Generator kombinacji umożliwia uwzględnienie więcej niż jednego stanu początkowego. Programy RFEM i RSTAB umożliwiają definiowanie różnych stanów początkowych (sprężenie, znajdowanie kształtu, odkształcenie itp.) dla kombinacji docelowych w kombinatoryce.
Dzięki temu możliwe jest na przykład generowanie stanów obciążenia ze zmiennymi imperfekcjami na podstawie analizy znajdowania kształtu.
Uwzględnienie nieliniowego zachowania komponentu przy użyciu standardowych przegubów plastycznych dla stali (FEMA 356, EN 1998-3) i nieliniowego zachowania materiału (mur, stal - bilinearnie, krzywe robocze zdefiniowane przez użytkownika)
Bezpośredni import mas z przypadków obciążeń lub kombinacji w celu przyłożenia stałych obciążeń pionowych
Zdefiniowane przez użytkownika specyfikacje dotyczące uwzględniania obciążeń poziomych (ujednoliconych ze względu na postać drgań lub równomiernie rozłożonych na wysokości mas)
Wyznaczanie krzywej pushover z możliwością wyboru kryterium granicznego obliczeń (zawalenie lub odkształcenie graniczne)
Transformacja krzywej pushover w spektrum nośności (format ADRS, układ o jednym stopniu swobody)
Bilinearyzacja spektrum nośności zgodnie z EN 1998-1:2010 + A1:2013
Transformacja zastosowanego spektrum odpowiedzi w wymagane spektrum (format ADRS)
Wyznaczanie docelowego przemieszczenia zgodnie z EC 8 (metoda N2 zgodnie z Fajfar 2000)
Graficzne porównanie nośności i wymaganego spektrum
Podczas obliczeń wybrane obciążenie poziome jest zwiększane w krokach obciążenia. Statyczna analiza nieliniowa jest przeprowadzana dla każdego kroku obciążenia, aż do osiągnięcia określonego warunku granicznego.
Wyniki analizy pushover są obszerne. Z jednej strony konstrukcja jest analizowana pod kątem odkstałceń. Można to przedstawić za pomocą linii siła-odkształcenie układu (krzywa nośności). Z drugiej strony, wpływ spektrum odpowiedzi można wyświetlić w oknie ADRS (Acceleration-Displacement Response Spectrum). Docelowe przemieszczenie jest określane w programie automatycznie na podstawie tych dwóch wyników. Proces można ocenić graficznie oraz w tabelach.
Poszczególne kryteria akceptacji można następnie przeanalizować i ocenić graficznie (dla następnego kroku obciążenia docelowego przemieszczenia, ale także dla wszystkich innych kroków obciążenia). Wyniki analizy statycznej są również dostępne dla poszczególnych kroków obciążenia.
Program wykonuje za Ciebie dużo pracy. Na przykład kombinacje obciążeń lub wyników, które są niezbędne dla stanu granicznego użytkowalności, są generowane i obliczane w programie RFEM/RSTAB. Te sytuacje obliczeniowe można wybrać w rozszerzeniu Aluminium Design w celu przeprowadzenia analizy ugięcia. W zależności od wprowadzonej przechyłki i wybranego układu odniesienia program określa obliczone wartości deformacji w każdym punkcie pręta. Następnie są one porównywane z wartościami granicznymi.
W konfiguracji Stan graniczny użytkowalności można ustawić wartość graniczną, która ma być obserwowana dla odkształcenia dla każdego komponentu z osobna. Jako dopuszczalną wartość graniczną definiuje się maksymalne odkształcenie w zależności od długości odniesienia. Definiując podpory obliczeniowe, można segmentować komponenty. W ten sposób można automatycznie określić odpowiednią długość odniesienia dla każdego kierunku obliczeń.
To nie wszystko. W oparciu o położenie przypisanych podpór obliczeniowych program automatycznie umożliwia rozróżnienie belek i belek wspornikowych. W ten sposób określana jest odpowiednio wartość graniczna.
Wprowadzenie i modelowanie bryły gruntowej bezpośrednio w programie RFEM. Modele materiałów gruntowych można łączyć ze wszystkimi popularnymi rozszerzeniami dla programu RFEM.
Umożliwia to łatwą analizę całych modeli z pełną prezentacją interakcji grunt-konstrukcja.
Wszystkie parametry wymagane do obliczeń są określane automatycznie na podstawie wprowadzonych danych materiałowych. Następnie program generuje krzywe naprężenie-odkształcenie dla każdego elementu ES.
Czy chcesz modelować i analizować zachowanie bryły gruntowej? Aby to zapewnić, w programie RFEM zaimplementowano odpowiednie modele materiałowe. Można użyć zmodyfikowanego modelu Mohra-Coulomba z liniowo-sprężystym modelem idealnie plastycznym lub nieliniowo sprężystym modelem z edometryczną relacją naprężenie-odkształcenie. Kryterium graniczne, które opisuje przejście od obszaru sprężystości do obszaru płynięcia plastycznego, jest zdefiniowane według Mohra-Coulomba.
W zakładce 'Podpory obliczeniowe i ugięcia' w pozycji 'Edytować pręt', pręty można podzielić na segmenty za pomocą zoptymalizowanych okien wprowadzania danych. W zależności od warunków podparcia, wartości graniczne odkształceń dla belek wspornikowych lub belek jednoprzęsłowych są dostosowywane automatycznie.
Po zdefiniowaniu podpory obliczeniowej w odpowiednim kierunku na początku pręta, końcu pręta i w węzłach pośrednich, program automatycznie rozpoznaje segmenty i długości segmentów, do których odnosi się dopuszczalne odkształcenie. Na podstawie zdefiniowanych podpór obliczeniowych moduł wykrywa również automatycznie, czy jest to belka czy wspornik. Ręczne przydzielanie, podobnie jak w poprzednich wersjach (RFEM 5), nie jest już konieczne.
Opcja 'Długości zdefiniowane przez użytkownika' umożliwia modyfikowanie długości odniesienia w tabeli. Domyślnie stosowana jest zawsze odpowiednia długość segmentu. Jeżeli długość odniesienia różni się od długości segmentu (na przykład w przypadku prętów zakrzywionych), można ją dostosować.
Widać to już na obrazku: Imperfekcje można również uwzględnić podczas definiowania przypadku obciążenia w analizie modalnej. Typy imperfekcji, które mogą być stosowane w analizie modalnej, to obciążenia hipotetyczne z przypadku obciążenia, początkowe przemieszczenie w tabeli, odkształcenie statyczne, postać wyboczeniowa, postać dynamiczna oraz grupa przypadków imperfekcji.
Obliczanie ugięć i porównanie z normatywnymi lub ręcznie dostosowanymi wartościami granicznymi
Uwzględnienie wygięcia wstępnego w analizie ugięcia
W zależności od typu sytuacji obliczeniowej możliwe są różne wartości graniczne
Ręczne dostosowywanie długości odniesienia i segmentacji według kierunku
Obliczanie ugięć w odniesieniu do konstrukcji początkowej lub do konstrukcji odkształconej
Automatyczne uwzględnienie odkształceń zależnych od czasu poprzez zwiększenie obciążenia o współczynnik pełzania (może być również zdefiniowany przez użytkownika po stronie sztywności)
Uproszczone obliczenia drgań
Graficzne wyświetlanie wyników zintegrowane z RFEM/RSTAB; na przykład stopień wykorzystania wartości granicznej, odkształcenie lub ugięcie
Pełna integracja wyników z protokołem wydruku programu RFEM/RSTAB
Za wygenerowanie i obliczenie kombinacji obciążeń i wyników wymaganych dla stanu granicznego użytkowalności odpowiada program RFEM/RSTAB. W rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji drewnianych można wybrać sytuacje obliczeniowe do analizy ugięć. Obliczone wartości odkształceń są następnie określane w każdym miejscu pręta, w zależności od określonego wygięcia wstępnego i układu odniesienia, a następnie porównywane z wartościami granicznymi.
Wartość graniczną deformacji można określić indywidualnie dla każdego elementu konstrukcyjnego w Konfiguracja stanu granicznego użytkowalności. W takim przypadku maksymalne odkształcenie nie powinno przekraczać dopuszczalnej wartości granicznej, zależnej od długości odniesienia. Podczas definiowania podpór obliczeniowych można podzielić komponenty na segmenty. Umożliwia to automatyczne określenie odpowiedniej długości odniesienia dla każdego kierunku obliczeń.
Na podstawie położenia przypisanych podpór obliczeniowych program automatycznie określa różnicę między belkami a wspornikami. W ten sposób można mieć pewność, że wartość graniczna zostanie odpowiednio określona.
W programie RFEM/RSTAB istnieje możliwość wygenerowania, a następnie obliczenia kombinacji obciążeń lub wyników wymaganych dla stanu granicznego użytkowalności. Sytuacje obliczeniowe można wybrać do analizy ugięć w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych. Obliczone wartości odkształceń są odpowiednio określane w każdym miejscu pręta, w zależności od określonego wygięcia wstępnego i układu odniesienia. Na koniec można porównać te wartości odkształceń z wartościami granicznymi.
Czy wiecie, że...? Wartość graniczną deformacji można określić indywidualnie dla każdego elementu konstrukcyjnego w Konfiguracja stanu granicznego użytkowalności. Jako dopuszczalną wartość graniczną należy zdefiniować maksymalne odkształcenie w zależności od długości odniesienia. Poprzez zdefiniowanie podpór obliczeniowych można podzielić komponenty na segmenty w celu automatycznego określenia odpowiedniej długości odniesienia dla każdego kierunku obliczeń.
W zależności od położenia przydzielonych podpór obliczeniowych, rozróżnienie między belkami i wspornikami jest dokonywane automatycznie, dzięki czemu można odpowiednio określić wartość graniczną.
Czy wiedzą Państwo, że...? W przeciwieństwie do innych modeli materiałowych, wykres naprężenie-odkształcenie dla tego modelu materiałowego nie jest antymetryczny względem początku. Ten model materiałowy można wykorzystać na przykład do symulacji zachowania betonu zbrojonego włóknami stalowymi. Więcej informacji na temat modelowania betonu zbrojonego włóknami stalowymi można znaleźć w artykule technicznym Właściwości materiałowe betonu zbrojonego włóknami stalowymi.
W tym modelu materiału sztywność izotropowa jest redukowana za pomocą skalarnego parametru uszkodzenia. Ten parametr uszkodzenia wyznaczany jest z krzywej naprężeń określonej na wykresie. Nie uwzględnia się kierunku naprężeń głównych. Zamiast tego uszkodzenie występuje w kierunku odkształcenia zastępczego, które obejmuje również trzeci kierunek prostopadły do płaszczyzny. Obszary rozciągania i ściskania tensora naprężeń są traktowane oddzielnie. W takim przypadku obowiązują inne parametry uszkodzenia.
"Wielkość elementu odniesienia" określa, w jaki sposób odkształcenie w obszarze rys jest skalowane do długości elementu. Przy domyślnej wartości zero skalowanie nie jest wykonywane. Pozwala to na realistyczne modelowanie zachowania materiałowego betonu zbrojonego włóknami stalowymi.
Odkształcenie prętów i powierzchni jest określane z uwzględnieniem zarysowanego (stan II) lub niezarysowanego (stan I) przekroju żelbetowego. Podczas określania sztywności można uwzględnić usztywnienie przy rozciąganiu między rysami, zwane 'usztywnieniem przy rozciąganiu', zgodnie z zastosowaną normą obliczeniową.
Również na wyrenderowanym modelu wyniki są widoczne na wyraźnym, kolorowym wyświetlaczu. W ten sposób można dokładnie rozpoznać na przykład odkształcenie lub siły wewnętrzne pręta. Aby ustawić kolory i zakresy wartości, można to zrobić w panelu sterowania.
Konstrukcję wprowadza się i modeluje się bezpośrednio w programie RFEM. Model materiałowy muru można połączyć ze wszystkimi popularnymi rozszerzeniami dla programu RFEM. Umożliwia to projektowanie całych modeli budynków w połączeniu z murem.
Program automatycznie określa wszystkie parametry wymagane do obliczeń na podstawie wprowadzonych danych materiału. Następnie generowane są krzywe naprężenie-odkształcenie dla każdego elementu skończonego.
Pomoże Ci w tym również program. Moduł określa siły w śrubach na podstawie obliczeń na modelu ES i oblicza je automatycznie. Można przeprowadzić obliczenia nośności śrub w przypadku uszkodzenia w przypadku rozciągania, ścinania, docisku otworu i przebicia zgodnie z normą. Na tym etapie program zajmuje się wszystkim innym. Określa wszystkie niezbędne współczynniki i wyświetla je w przejrzysty sposób.
Chcesz przeprowadzić obliczenia spoin? W takim przypadku wymagane naprężenia są również określane w modelu ES. Następnie element Spoina jest modelowany jako sprężysto-plastyczny element powłokowy, gdzie każdy element MES jest sprawdzany pod kątem sił wewnętrznych. (Kryterium plastyczności ma odzwierciedlać zniszczenie wg AISC J2-4 i J2-5 (sprawdzenie nośności spoiny) oraz J2-2 (sprawdzenie nośności metalu nieszlachetnego). Obliczenia można również przeprowadzić z uwzględnieniem częściowych współczynników bezpieczeństwa wybranego załącznika krajowego.
Obliczenia plastyczne płyty można przeprowadzić, porównując istniejące odkształcenie plastyczne z dopuszczalnym odkształceniem plastycznym. Domyślnie jest on ustawiony na 5% dla AISC 360, ale można go zdefiniować poprzez zdefiniowanie przez użytkownika 5% zgodnie z EN 1993-1-5, Załącznik C lub przez użytkownika.
Analiza deformacji powierzchni żelbetowych bez zarysowań lub z rysami (stan II) z zastosowaniem metody aproksymacyjnej (np. analiza deformacji według ACI 318-19, 24.3.2.5 lub EN 1992-1-1, kl. 7.4.3)
Usztywnienie przy rozciąganiu betonu między rysami
Opcjonalne uwzględnienie pełzania i skurczu
Zintegrowane z programem RFEM graficzne przedstawienie wyników, takich jak np. odkształcenie lub ugięcie płyty płaskiej
Przejrzyste wyświetlanie wyników numerycznych w oknie dialogowym szczegółu
Pełna integracja wyników z protokołem wydruku programu RFEM
Szukasz obliczeń odkształceń? Należy sprawdzić konfigurację stanu granicznego użytkowalności, w której można ją aktywować. W powyższym oknie dialogowym można również kontrolować uwzględnienie efektów długotrwałych (pełzanie i skurcz) oraz usztywnienie przy rozciąganiu między rysami. Współczynnik pełzania i odkształcenie skurczowe są obliczane przy użyciu określonych parametrów wejściowych lub można je zdefiniować indywidualnie.
Ponadto można określić wartość graniczną deformacji osobno dla każdego elementu konstrukcyjnego. Maksymalna odkształcenie jest definiowane jako dopuszczalna wartość graniczna. Dodatkowo należy określić, czy do kontroli obliczeń ma zostać użyty układ nieodkształcony czy odkształcony.
Czy wiecie, że...? W przypadku odciążenia elementu konstrukcyjnego za pomocą plastycznego modelu materiałowego, w przeciwieństwie do modelu Izotropowy | Nieliniowy sprężysty model materiałowy, odkształcenie pozostaje po całkowitym odciążeniu.
Do wyboru są trzy różne typy definicji:
Norma (definicja naprężenia równoważnego, przy którym materiał ulega uplastycznieniu)
Bilinearny (definiowanie naprężenia zredukowanego i modułu wzmocnienia)
W przypadku ponownego zwolnienia elementu konstrukcyjnego z materiałem nieliniowo sprężystym odkształcenie wróci do tej samej trajektorii. W przeciwieństwie do Izotropowego|Plastyczny model materiałowy, po całkowitym odciążeniu nie pozostaje odkształcenie.
Do wyboru są trzy różne typy definicji:
Norma (definicja naprężenia równoważnego, przy którym materiał ulega uplastycznieniu)
Bilinearny (definiowanie naprężenia zredukowanego i modułu wzmocnienia)
Wykres naprężenie-odkształcenie:
Określenie wielokątnego wykresu naprężenie - odkształcenie
W programie RFEM dla linii podpartych można zdefiniować wymuszone deformacje liniowe. Za pomocą tej funkcji można na przykład symulować osiadania fundamentów.
Ponadto dla linii można definiować obroty wymuszone.
Dzięki RF-MAT NL dostępne są następujące materiały:
Izotropowy, plastyczny 1D/2D/3D i izotropowy nieliniowo sprężysty 1D/2D/3D
Możliwe są trzy różne typy wprowadzania danych:
Podstawowy (definiuje się naprężenia zredukowane, dla których materiał ulega uplastycznieniu)
Bilinearny (definiowanie naprężenia zredukowanego i modułu wzmocnienia)
Wykres:
Określenie wielokątnego wykresu naprężenie - odkształcenie
Możliwość zapisu / importowania wykresu
Interfejs z MS Excel
Ortotropowy plastyczny 2D/3D (Tsai-Wu 2D/3D)
Dzięki temu modelowi materiałowemu możliwe jest zdefiniowanie poszczególnych parametrów (moduł sprężystości, moduł sprężystości przy ścinaniu, współczynnik Poissona) oraz wytrzymałości materiałowej (rozciąganie, ściskanie, ścinanie) w dwóch lub trzech kierunkach.
Mur izotropowy 2D
Możliwe jest określenie granicznego naprężenia rozciągającego σx,granica oraz σy,granica jak również współczynnika CH.
Mur ortotropowy 2D
Model materiałowy Ortotropowy mur 2D jest modelem sprężysto-plastyczym, umożliwiającym dodatkowo zjawisko "zmiękczenia" materiału, który może być różne w lokalnym kierunku x i y powierzchni. Ten model materiałowy jest odpowiedni dla niezbrojonych ścian murowanych, obciążonych głównie w płaszczyźnie.
Uszkodzenie izotropowe 2D/3D
Tutaj można zdefiniować antymetryczne wykresy naprężenie-odkształcenie. Moduł sprężystości jest obliczany w każdym kroku wykresu naprężenie-odkształcenie za pomocą Ei = (σi -σi-1 )/(εi -εi-1 ).
Projektowanie belek podsuwnicowych i spoin z uwzględnieniem zmęczenia
Odkształcenie,
Analiza wyboczenia płyty w przypadku wprowadzenia obciążenia od koła
Analiza stateczności dla zwichrzenia według analizy drugiego rzędu dla wyboczenia skrętnego (element MES 1D)
Do obliczeń według Eurokodu 3 dostępne są następujące Załączniki krajowe:
DIN EN 1993-6/NA: 2010-12 (Niemcy)
NBN EN 1993-6/ANB: 2011-03 (Belgia)
SFS EN 1993-6/NA: 2010-03 (Finlandia)
NF EN 1993-6/NA: 2011-12 (Francja)
UNI EN 1993-6/NA: 2011-02 (Włochy)
LST EN 1993-6/NA: 2010-12 (Litwa)
NEN EN 1993-6/NB: 2012-05 (Holandia)
NS EN 1993-6/NA: 2010-01 (Norwegia)
SS EN 1993-6/NA: 2011-04 (Szwecja)
CSN EN 1993-6/NA: 2010-03 (Republika Czeska)
BS EN 1993-6/NA: 2009-11 (Wielka Brytania)
CYS EN 1993-6/NA: 2009-03 (Cypr)
Oprócz załączników krajowych wymienionych powyżej, można również zdefiniować konkretną NA, stosując wartości graniczne i parametry zdefiniowane przez użytkownika.
Wszystkie wyniki są uporządkowane tematycznie w oknach wyników. Wartości obliczeniowe są przedstawione w odpowiedniej grafice przekroju. Szczegóły obliczeniowe uwzględniają wszystkie wartości pośrednie.
Ogólna analiza naprężeń
CRANEWAY przeprowadza ogólną analizę naprężeń belki podsuwnicowej poprzez obliczenie istniejących naprężeń i porównanie ich z granicznymi naprężeniami normalnymi, granicznymi naprężeniami ścinającymi i granicznymi naprężeniami równoważnymi. Ogólnej analizie naprężeń poddawane są również spoiny w odniesieniu do naprężeń stycznych równoległych i pionowych oraz ich superpozycji.
Obliczanie zmęczenia
Obliczenia zmęczeniowe są przeprowadzane dla maksymalnie trzech jednocześnie pracujących suwnic, w oparciu o koncepcję naprężeń nominalnych zgodnie z EN 1993-1-9. W przypadku obliczeń ze względu na zmęczenie zgodnie z DIN 4132, krzywa naprężeń dla przejazdów dźwigu jest rejestrowana dla każdego punktu naprężeniowego i oceniana zgodnie z metodą Rainflow.
obliczenia wyboczenia
Analiza wyboczenia uwzględnia lokalne obciążenia od kół zgodnie z normami EN 1993-6 lub DIN 18800-3.
Odkształcenie,
Analiza deformacji jest przeprowadzana osobno dla kierunku pionowego i poziomego. Dostępne przemieszczenia są porównywane z wartościami dopuszczalnymi. W parametrach obliczeniowych można indywidualnie określić dopuszczalne stopnie deformacji.
Analiza zwichrzenia
Analiza zwichrzenia jest przeprowadzana zgodnie z teorią drugiego rzędu dla zwichrzenia z uwzględnieniem imperfekcji. Ogólna analiza naprężeń musi być spełniona ze współczynnikiem obciążenia krytycznego większym niż 1,00. W rezultacie CRANEWAY wyświetla odpowiedni współczynnik obciążenia krytycznego dla wszystkich kombinacji obciążeń w analizie naprężeń.
siły podporowe
Program określa wszystkie siły podporowe na podstawie obciążeń charakterystycznych, w tym współczynników dynamicznych.
Podczas obliczeń obciążenia suwnicy są generowane we wstępnie zdefiniowanych odległościach jako przypadki obciążeń dla toru suwnicy. Przyrost obciążenia dla suwnic poruszających się po torze suwnicy można ustawić indywidualnie.
Program analizuje wszystkie kombinacje odpowiednich stanów granicznych (SGN, zmęczenie, odkształcenie i siły podporowe) dla każdej pozycji dźwigu. Ponadto dostępne są obszerne opcje ustawień w celu określenia obliczeń ES, takie jak np. długość elementów skończonych lub kryterium przerwania.
Siły wewnętrzne są obliczone na niedoskonałym modelu konstrukcyjnym zgodnie z teorią drugiego rzędu dla wyboczenia skrętnego.
Do obliczeń według Eurokodu 3 dostępne są następujące Załączniki krajowe:
DIN EN 1993-1-5/NA:2010-12 (Niemcy)
SFS EN 1993-1-5/NA:2006 (Finlandia)
NBN EN 1993-1-5/NA:2011-03 (Belgia)
UNI EN 1993-1-5/NA:2011-02 (Włochy)
NEN EN 1993-1-5/NA:2011-04 (Holandia)
NS EN 1993-1-5/NA:2009-06 (Norwegia)
CSN EN 1993-1-5/NA:2008-07 (Republika Czeska)
CYS EN 1993-1-5/NA:2009-03 (Cypr)
Oprócz załączników krajowych wymienionych powyżej, można również zdefiniować konkretną NA, stosując wartości graniczne i parametry zdefiniowane przez użytkownika.
Import wszystkich istotnych sił wewnętrznych z programu RFEM/RSTAB poprzez wybór numerów prętów i paneli wyboczeniowych wraz z określeniem decydujących naprężeń granicznych
Podsumowanie naprężeń w przypadkach obciążeń z określeniem decydującego obciążenia
Możliwe różne materiały dla usztywnienia i płyty
Import elementów usztywniających z obszernej biblioteki (stal płaska i łebkowa, kątownik, teownik, ceownik i blacha trapezowa)
Określanie szerokości efektywnych zgodnie z EN 1993-1-5 (tabela 4.1 lub 4.2) lub DIN 18800, część 3, równ. (4)
Możliwość obliczania krytycznych naprężeń wyboczeniowych zgodnie ze wzorami analitycznymi zawartymi w załącznikach A.1, A.2 i A.3 do normy EC 3 lub za pomocą obliczeń MES
Obliczenia (naprężenie, odkształcenie, wyboczenie skrętne) usztywnień podłużnych i poprzecznych
Opcjonalne uwzględnienie efektów wyboczeniowych zgodnie z DIN 18800, część 3, równ. (13)
Fotorealistyczne odwzorowanie (rendering 3D) panelu wyboczeniowego, w tym usztywnienia, warunki naprężeniowe i postacie wyboczenia wraz z animacją
Dokumentacja wszystkich danych wejściowych i wyników w weryfikowalnym raporcie
Moduł dodatkowy ocenia deformację wstępną przypadku obciążenia oraz postacie drgań własnych dla analizy stateczności lub analizy dynamicznej. Na podstawie tego początkowego odkształcenia można przeprowadzić wstępne odkształcenie konstrukcji lub utworzyć przypadek obciążenia z równoważnymi imperfekcjami prętów.
Wstępnie odkształcony model początkowy jest przydatny zwłaszcza w przypadku konstrukcji składających się z elementów powierzchniowych i bryłowych (RFEM) oraz prętów. Należy określić tylko maksymalną wartość, do której ma zostać skalowana deformacja. Wszystkie węzły ES lub węzły modelu zostaną przeskalowane z uwzględnieniem początkowego odkształcenia.
Imperfekcje zastępcze są szczególnie przydatne w przypadku konstrukcji belkowych. W dodatkowym oknie można zdefiniować przechyły i wygięcia wstępne prętów i zbiorów prętów. Mogą być generowane automatycznie, zgodnie z normami lub definiowane ręcznie. Dostępne są poniższe normy:
EN 1992:2004
EN 1993:2005
DIN 18800:1990-11
DIN 1045-1:2001-07
DIN 1052:2004-08
Stosowana jest tylko imperfekcja wynikająca z początkowego odkształcenia na odpowiednim pręcie. Dodatkowo można uwzględnić współczynniki redukcyjne. W ten sposób możliwe jest efektywne zastosowanie imperfekcji.